الواري که در کف به کار مي‌رود، معمولاً يک متر بالاتر از پايه ستون‌ها قرار مي‌گيرد و دو سر هر يک از تيرها حدود يک متر از 4 طرف کف ديواره نخل بيرون مي‌آيد و دستگيره نخل را تشکيل مي‌دهد.
نخل با وجود اسمش شباهتي به درخت خرما ندارد و تا به حال هم نخلي که به شکل درخت خرما ساخته شده باشد، ديده نشده است.
معمولاً نخل را در نخستين دهه ماه محرم و اکثر اوقات دو يا سه روز پيش از تاسوعا مي‌بندند که آراستن نخل و بستن آن يک تا چند روز طول مي‌کشد و اين زمان به کوچک يا بزرگ بودن نخل و مقدار لوازم و اشياي تزئيني و به‌ويژه نوع آذين‌بندي آن بستگي دارد.
باباي نخل معمولاً فردي است که در آذين‌بندي نخل و بستن آن بسيار آزموده و بامهارت است و همان کسي است که در آخر مراسم، تمام زيورآلات و تزئينات نخل را در صندوقچه يا بقچه‌اي مي‌گذارد وتا سال آينده نزد خود نگه مي‌دارد.
در بسياري از روستاها کار نخل‌آرايي و نگهداري و مراقبت از اشياي تزئيني نخل، به يک خانواده معين اختصاص دارد.
روز عاشورا نخل سياه‌پوش آذين‌بسته را بلند مي‌کنند، با آداب خاصي مي‌گردانند و همراه با دسته‌هاي سينه‌زن و زنجيرزن به گذرگاه‌هاي محله مي‌برند.
غروب عاشورا و پس از آيين شام غريبان، نخل را به جايگاه خود در حسينيه يا ميدان بر مي‌گردانند.
الف/ب/112
انتهای پیام/
